Na een carrière als hoofd van het ingenieursbureau bij de gemeente Leiden is Martijn Romijn een compleet andere weg ingeslagen. “Ik was helemaal niet op zoek naar een nieuwe richting. Ik zocht gewoon een baan vergelijkbaar met mijn voorgaande functie. Dat ik uiteindelijk heel ergens anders terecht ben gekomen, was voor mij een complete verrassing.”

“De manier waarop Zeelenberg op mijn pad kwam, is eigenlijk heel ironisch,” vertelt Martijn. “Zeelenberg was namelijk ingeschakeld om een nieuwe directeur te werven binnen de gemeente Leiden, mijn direct leidinggevende. Ik was onderdeel van de selectiecommissie. Drie maanden na de aanstelling gaf de nieuwe directeur evenwel aan dat hij afscheid van mij wilde nemen. En zo kwam ik weer in aanraking met Zeelenberg, maar nu ging het om mijzelf.”

Van koning tot kapitein

“Ik ben het Eigen Kracht-programma ingegaan met Lucienne ter Veen als loopbaancoach. Tijdens dit programma worden verschillende middelen ingezet om je inzicht te geven in jezelf. Daar kwamen, behalve wat herkenbare punten, ook een aantal verrassingen uit.”

“Zo vroeg Lucienne me om een aantal droomberoepen op te schrijven. Ik mocht me niet laten beperken door benodigde kwaliteiten of ervaring. Dan kunnen de vreemdste beroepen voorbij komen, van koning tot kapitein van de Vliegende Hollander. Toch bevat zo’n lijstje relevante informatie. Vaak zit er een onbewuste reden achter je keuze.” 

“Op mijn lijst stond onder andere timmerman met de specialisatie boomhutten. Het is bijna lachwekkend als ik het nu zeg,” glimlacht Martijn, “maar de volgende elementen bleken de rode draad te zijn: natuur, duurzaamheid, de energietransitie, creëren en ontwikkelen. Onderwerpen waar mijn interesse ligt en waar ik energie van krijg. Maar over een baan in die richting had ik nooit nagedacht. Dat zijn we dus verder gaan onderzoeken en er bleken best wat opties.”

Een open raam

“Dit programma opende een raam naar een omgeving waar ik me helemaal niet bewust van was. Ik schrok in het begin zelfs van het idee dat ik de optie had om iets heel anders te gaan doen,” vertelt Martijn. “Ik vond het leuk klinken, maar vroeg me af of ik dat wel kon. Ik was nog niet overtuigd van mezelf, kende niemand in die branche. Wie zou mij dan aannemen? Ondanks die twijfels stond het raam nog steeds open, het idee sprak me toch aan.”

“Vanaf het moment dat ik me bewust ging focussen op deze nieuwe richting, is het eigenlijk heel snel gegaan. Ik heb in mijn netwerk laten weten waar ik naar op zoek was en al gauw kwamen er een aantal opties voorbij. Waaronder de functie van warmteregisseur bij Holland Rijnland; mijn huidige baan. Het kan dus heel snel gaan als je het vertrouwen hebt om de stap ook werkelijk te zetten.”

Hokjesdenken

Dit traject heeft me geholpen die stap te zetten. Ik heb geleerd meer te kijken op basis van wat ik wil en kan, dan op basis van waar ik denk dat ik hoor. Ik zag mezelf als projectmanager bij een overheidsinstantie of bij een ingenieursbureau. Dus daar ging ik weer naar op zoek. De gesprekken met mijn coach hebben mijn blik verruimd en me laten zien dat er ook nog veel mogelijk is buiten dat hokje. Daarbij hebben we ook aan het vertrouwen gewerkt om die stap werkelijk te zetten. Dat had ik me hiervoor niet in mijn hoofd gehaald,” sluit Martijn glimlachend af.

Inmiddels is Martijn al ruim een jaar aan de slag. Hij is nog iedere dag blij met de keuze die hij destijds maakte. Bewust even stilstaan bij wat je nu echt wilt en wat bij je past, dat is wat Martijn gedaan heeft en wat we bij Zeelenberg belangrijk vinden. Zodat je daarna weer ‘full speed’ en mogelijk zelfs met nog meer succes aan de slag kunt. 

Een grote reorganisatie zette Bianca Engelberts – toen directeur bij de gemeente Katwijk – aan het denken. Na meer dan dertig jaar in gemeenteland te hebben gewerkt, greep ze haar kans om eens écht stil te staan bij haar carrière en heel bewust naar de volgende stap te kijken. Onlangs startte ze – met energie voor tien – haar nieuwe baan als senior beleidsadviseur bij een woningcorporatie.

“Tot m’n twintigste wist ik echt niet wat ik wilde worden,” zegt Bianca. “Bij toeval kwam ik bij mijn eerste werkgever terecht; de Gemeente Sassenheim. Ik startte daar in de volkshuisvesting. Voor het eerst dacht ik: ‘Dit is het! Dit is wat ik wil! Hier kan ik een verschil maken, werkelijk iets voor mensen betekenen.’ Nu ga ik terug naar dat vakgebied waar ik destijds mijn passie vond. Op een iets ander niveau weliswaar. Ik ga me richten op beleidsvorming op sociaal en maatschappelijk gebied. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ouderen op een fijne manier langer thuis kunnen wonen? Welke voorzieningen moeten er dan dicht in de buurt zijn? Welke afspraken moeten we maken met gemeenten en zorginstellingen? Ik vind het echt fantastisch om daar weer mee bezig te zijn.“

Onbewust afgedreven

“Toch drijf je soms in de loop van je carrière onbewust steeds iets verder van je passie vandaan. Laat ik vooropstellen dat ik een fantastische tijd heb gehad, maar ik was uit het oog verloren wat mij drijft en wat mij gelukkig maakt. Deze reorganisatie was een prachtige kans om dat te achterhalen en te bedenken hoe ik de rest van mijn loopbaan wilde invullen.”

“Als je tien jaar directeur en adjunct-gemeentesecretaris bent geweest en opgeleid bent tot gemeentesecretaris, dan is de stap naar gemeentesecretaris een logische volgende keuze. Maar in plaats van de logische stap nemen, wilde ik eens stilstaan om heel bewust een keuze te maken vanuit mijn intrinsieke waarden en passie.”

De wereld een beetje mooier kleuren

“Hoe wil jij de wereld een beetje mooier kleuren? Dat is geen vraag die je zo één-twee-drie beantwoordt. Hiervoor moet je echt naar binnen. Ik had het nodig om dat te ontdekken, want ook ik zat vast in mijn eigen carrièretrein. Samen met Zeelenberg ben ik aan de slag gegaan. Een leerzaam traject dat af en toe ook moeilijk was. Want de vraag: ‘waar word je nou echt blij van?’ klinkt misschien simpel, maar is dat zeker niet altijd. Ook het formuleren van kernwaarden, mijn identiteit of missie was niet makkelijk, maar wel noodzakelijk om een bewuste volgende stap te maken.”

Alleen een goed cv is niet genoeg

“Als je weet wat jouw drijfveren zijn, wat je zoekt in een baan en wat je te bieden hebt, dan komt de volgende stap: het overbrengen van je verhaal. Dat heb ik misschien een beetje onderschat. Je verhaal moet aan alle kanten kloppen. Helemaal in mijn geval, ik besloot een andere kant op te gaan en financieel een stap terug te doen.”

“Ik ben eigenlijk vaak van de ene in de andere baan gerold. Ik heb dus ook maar weinig hoeven solliciteren in mijn carrière. Nu moest ik ineens aan de bak, ik moest echt mijn sollicitatieskills oppoetsen. Ik heb in het begin te vaak gedacht: ‘mijn cv staat als een huis, dus bel me maar…’, maar tegenwoordig is alleen een goed cv niet genoeg. Je moet zorgen dat je in beeld bent, netwerken, maar vooral met een goed verhaal komen dat intrinsiek klopt en congruent is in alles. Niet een verhaal dat je alleen maar vertelt, maar een verhaal dat je bènt.”“Een goed verhaal geeft aan wat je drijft, wat je intrinsiek bezighoudt, wat jij waardevol vindt. Het vertelt welke unieke combinatie van persoonlijkheid, talenten en ervaring jij hebt. Kortom wat jouw toegevoegde waarde voor een organisatie is. Dit verhaal had ik zonder het traject bij Zeelenberg niet volledig kunnen vertellen. Het Eigen Kracht Programma en de aanvullende trainingen hebben daarbij geholpen.”